Het was een weekend weg dat mijn leven zou veranderen. Als werkende, alleenstaande moeder was mijn leven een aaneenschakeling van slapeloze nachten, vergaderingen en rondslingerend speelgoed. Ik zocht naar ademruimte, naar een kans om even los te komen van mijn routine.
Ik checkte in bij een klein boetiek hotel aan de rand van de stad. Het was zo'n plek met weelderig groene planten, een rustige fontein in de lobby en de serene rust van een ongestoorde oase. Bij de receptie ontmoette ik hem. Zijn naam was Lorenzo, een woest aantrekkelijke, Italiaanse man met golvend bruin haar en een speelse glimlach.
"Hey jij," zei hij met een warme, uitnodigende stem die mijn zenuwen kalmeerde. We praatten wat, deelden een drankje in de lounge van het hotel en genoten van elkaars gezelschap.